W salonach Hyundaia pojawił się w ubiegłym roku. Bayon, bo dziś o nim mowa zastąpił i20 Active. W odróżnieniu od przebranego za crossovera hatchbacka wygląda na konstrukcję przemyślaną od A do Z. Dodam, wygląd nieco przywodzi na myśl Hyundaia Konę. Ale, nie wgłębiając się w szczegóły, stylistycznie nie pozostawi nikogo obojętnym.
Tak, to jest wyjątkowo udany następca modelu i20 Active. Ale, w odróżnieniu od poprzednika nie jest przestylizowanym hatchbackiem. Ale, nie jest też zamiast! W ofercie model i20 jest obecny nadal. Ale jako typowy miejski hatchback pozycjonowany w segmencie B. Wersję Active zastąpił zaprojektowany i zbudowany od zera crossover. Pomysł i realizacja trafione… Bayon to wyjątkowo udane auto a przy okazji zastąpiło w sumie takiego sobie, podniesionego hatchbacka.
Nie chce zagłębiać się w szczegóły designu, ale auto naprawdę przypadło mi go gustu. Trudno przejść obojętnie wobec świetnie zaprojektowanego przodu. Także linia boczna, choć teoretycznie w dziedzinie crossover niewiele już da się wymyśleć, dzięki odważnym przetłoczeniom prezentuje się świeżo. Tył, nie odstaje. Stylu dodaję pięknie wyrysowane lampy z łączącą je listwa LED i ostre podcięcie tuż po nimi. Być może ogranicza to nieco pojemność bagażnika, ale dla wyglądu czasem warto coś poświecić. Niestety, styliści koncernu nie podeszli do tematu całościowo…
Wnętrze tego pięknego auta jest jakby mniej porywające. Tu widać, że Bayon to bliski kuzyn i20. Deskę przeniesiono z miejskiego hatchbacka w zasadzie bez zmian. Może nie jest to wada, ale… lekki nietakt. O ile stylistyka kokpitu mnie nie urzekła, o tyle do ergonomii zastrzeżeń nie mam. W Hyundaiu nie poszli zbyt głęboko w nowoczesność. Sterowanie większością funkcji auta odbywa się dwutorowo: poprzez ekran wyświetlacza lub fizycznymi przyciskami i pokrętłami. I to jest w moim odczuciu dobry kompromis pomiędzy nowoczesnością a… zdrowym rozsądkiem. Oczywiście ten umiejsczczony przed oczyma kierowcy i drugi w centralnym puncie deski wyświetlacz są w pełni aranżowalne. Programujemy to, co chcemy widzieć i…, wiedzieć. Przy okazji, infotainment jest prosty w obsłudze. Nieco rozczarowuje fakt, że Apple car Play i Android trzeba łączyć z systemem via kabel USB. Owszem, bluetooth też działa, ale na ekranie widzimy tylko jego wersje uproszczoną na przykład bez Google Maps.
Jakość wykonania kokpitu bez większych uwag. Montaż bardzo dokładny. Tak jak spasowanie poszczególnych elementów. Materiały, którymi auto wykończono porównywalne do konkurencji. Dodam, kilku bardziej nobliwych konkurentów ma zdecydowanie gorszej jakości plastiki na drzwiach, podszybiu i wokół kierowcy. Ba, w porównaniu z Bayonem prezentują się jakby sklecono je nogami z taniej „chińszczyzny”. Tu, Koreańczycy zdecydowanie wygrywają z kilkoma autami od VAG! Tak, auta z Korei nie są już ubogimi krewnymi tych z Europy.
Pewnie nikogo nie zdziwi, że kokpit jest zdecydowanie obszerniejszy niż w i20. Przednie fotele, z manualną regulacja dają się bardzo swobodnie ustawiać. Mnie najbardziej przypadła do gustu możliwość ich maksymalnego opuszczenia. To pozwala na jazdę nawet bardzo wysokim osobnikom. A przy okazji ci, którym taboretowa pozycja w crossoverach nie odpowiada pojadą jak w klasycznym hatchbacku. Niby mała rzecz, a jak cieszy! Na kanapie miejsca też nie brakuje. Dwie osoby podróżują komfortowo. Trzy – nawet w miarę wygodnie. Choć na dłuższą metę nie polecam. Bagażnik, to całkiem spora przestrzeń. Nie ograniczona z żadnej strony pomieści około 420 litrów lub po złożeniu oparcia – 1200.
Pod maską co w przypadku Hyundaia jest omalże standardem, specjalnego wyboru nie ma. Litrowy, doładowany motor o mocy 100 KM lub 12 litrowy, wolnossący o mocy 84 KM. Ten drugi, wsparty włoską instalacją gazową. I właśnie ten motor pracował pod maską testowego Bayona. Wspomniane 84 KM silnik generuje przy 6000 obrotów a maksymalne 118 Nm. uzyskuje, gdy na obrotomierzu mamy 4200 obrotów. Przyspieszenie nie wciska w fotel, ale wbrew porom, dramatycznie nie jest.
Małe miejskie crossovery to auta predestynowane do walki w terenie miejskim. Truizm? Otóż, nie i warto to powtarzać. Tu, osiągający 165 km/h i przyspieszający od 0 do 100 w 13,5 sekundy Hyundai Bayon sprawdza się doskonale. Jeśli nauczymy się delikatnie obchodzić z gazem w ruchu miejskim auto odwdzięczy się nam 5,5 litrami benzyny albo 6,5 kg gazu na 100 kilometrów. Niestety, gorzej jest w trasie. Tu, bez około 7 litrów benzyny lub około 9 gazu na każde 100 km nie mamy szans. Do tego, dynamika nie zachęca do wyrywności.
Mała uwaga: skrzynia w Bayonie 1,2 LPG ma tylko 5 biegów. Nie bardzo wiem, jaki ma to sens, bo „szóstki” w trasie po prostu brakuje i już! Przy okazji, szósty bieg zdecydowanie uspokaja silnik a w kokpicie robi się ciszej. Niestety, nie jeździłem Bayonem 1,0 o mocy 100 KM, ale z opinii kolegów wynika, że auto z trzema cylindrami i turbiną to lepszy wybór.
Do prowadzenia auta nie mam zastrzeżeń. Bayon, mimo że to typowy crossover nie jest zbyt wysoki. Odpada więc kłopot z kiwającym się w łukach zakrętów nadwoziem. Nic z tych rzeczy. Auto niczym przyklejone trzyma zadany tor jazdy. Zawieszenie nie jest przy tym nadmiernie twarde. Układ kierowniczy mógłby być bardziej responsywny, ale w sumie i tak powodów do narzekań nie daje.
Hyundai Bayon? Owszem, ale czy w konfiguracji: wolnossąca jednostka i LPG? Z jednej strony doskwiera mu brak temperamentu. Z drugiej strony ma niewielkie spalanie w ruchu miejskim. A do tego nieźle wygląda…
Wady:
brak 6 biegu
mało dynamiczny silnik
Zalety:
Stylistyka
pojemne wnętrze
spory bagażnik
niezłe prowadzenie
Podstawowe parametry techniczne:
Długość: 4180
Szerokość: 1775
Wysokość: 1490
Rozstaw osi: 2580
Pojemność bagażnika: 411/1205 l
Silnik: wolnossący 1197 cm3 i instalacja LPG
Maksymalna moc: 84 KM/6000 obrotów
Maksymalny moment obrotowy: 118 Nm./4200 obrotów
Prędkość maksymalna: 165 km/h
przyspieszanie 0-100 km/h: 13,5 s
W teście (m/tr/śr): 5,5(6,5)/6,6(9,0)/6,8(9,2)
W nawiasie pobór gazu LPG w kg
Zbiornik paliwa: 50 l
